Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ja, je kunt zéker piano leren spelen zonder noten te lezen, maar hoe? In deze uitgebreide blog lees je hoe je kunt spelen op gehoor of mét bladmuziek. Zo ontdek je wat écht bij jou past en hoe je met meer plezier en vertrouwen achter de piano kunt zitten.
Het voordeel van piano spelen zonder noten (op gehoor)
Denk eens aan al die muzikanten die je op een podium ziet spelen, geen velletje bladmuziek te bekennen. Ze spelen op gehoor, op gevoel en bovenal: met plezier. Dus waarom zou je dan per se noten lezen? Als je ook gewoon muziek kunt maken vanuit jezelf.
Na het lezen van deze blog kun je zelf bepalen wat bij het beste jou past. Want zeg nou zelf: wat is er frustrerender dan veel oefenen om er vervolgens achter te komen dat het simpelweg niet bij je past?

Stel je voor: je gaat zitten achter piano, zonder bladmuziek voor je en je begint met spelen.
Stel je voor: je gaat zitten achter piano, zonder bladmuziek voor je en je begint met spelen. Je volgt je oren, je gevoel en voor je het weet… maak je muziek. Dát is spelen op gehoor.
Het grootste voordeel van spelen op gehoor is dat je direct aan de slag kunt met het maken van muziek. In plaats van je eerst te focussen op aantekeningen, akkoordschema’s of bladmuziek, kun je je focussen op het luisteren naar de klanken en direct beginnen met het spelen op de piano. Misschien heb je iets eerder voorbereid of misschien wil je gewoon iets spelen wat op dat moment in je opkomt.

De makkelijkste manier om ermee te beginnen? Gewoon experimenteren. Sla een toets aan op de piano. Trek aan een snaar van een gitaar. Luister. Wat klinkt goed? Welke klanken passen mooi bij elkaar? Je gehoor is net als een spier: hoe vaker je het traint, hoe sterker het wordt.

En weet je wat het leuke is? Iedereen kan dit leren.
En weet je wat het leuke is? Iedereen kan dit leren. Je hoort het vanzelf wanneer tonen mooi samenklinken of wanneer ze juist spanning geven en jij kunt dat ook leren. Ja, echt – ook jij.
Het is een vaardigheid die je ontwikkelt door te doen, Geen speciaal aangeboren talent dat je wel of niet hebt. Je hebt niet perse een “perfect gehoor” nodig, maar wél veel oefening, geduld en doorzettingsvermogen. Het leerproces lijkt op leren fietsen: je probeert, je valt en staat weer op. Dus: speel, experimenteer en maak vooral veel muziek, oftewel, ga lekker veel ‘fietsen’!
Het moment dat muziek ineens klikt
Dan gaan we een stapje verder. Jij speelt misschien al op gehoor, gewoon, omdat het goed voelt. Je vingers vinden de weg op de piano, je oren herkennen wat mooi klinkt, maar heb je geen idee hoe die akkoorden of tonen eigenlijk heten of hoe ze werken. Dus geef je ze misschien je eigen namen. Misschien zoiets als “midden akkoord C”, “handpositie A” of een noem je een akkoord “Mark de Krokodil” helemaal prima als dat voor jou werkt.
Maar stel dat je nu gaat kijken wat er gebeurt onder je vingers. Hoe zit een akkoord in elkaar? Wat ís een toonladder eigenlijk?
Met deze simpele basisprincipes, kun je al enorme sprongen maken tijdens het spelen. Dan speel je niet langer willekeurige tonen die héél toevallig goed klinken, maar begin je te snappen waarom ze nou eigenlijk zo goed klinken. En dat geeft je niet alleen grip op wat je doet, maar het maakt het spelen op de piano ook véél gemakkelijker en leuker!
Appiano nieuwsbrief
Meer dan 100+ pianisten ontvangen gratis tips, tools en downloads.

Of zoals Johan Cruijff het zei: je ziet het pas als je het doorhebt.
Want zodra je begint te zien hoe al die “losse” tonen samenwerken, hoe ze akkoorden vormen en hoe dit alles plaatsvindt binnen een toonladder en wordt georganiseerd door een ritme, gebeurt er iets bijzonders. Je ontdekt dat muziek eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld is. Als je het eenmaal doorhebt, wordt muziek iets waarmee je aan de slag kunt op jouw manier.
Of zoals Johan Cruijff het zei: je ziet het pas als je het doorhebt. Dan wordt sport – of bijvoorbeeld muziek – gemakkelijk, logisch en iets waarmee je kunt spelen, experimenteren en steeds vrijer kunt worden. Als je weet hoe moet spelen, dan krijg je de vrijheid om te spelen wat én hoe je wilt.

Het lijkt eigenlijk ook weer op het leren fietsen. In het begin ben je vooral bezig met balanceren en wiebel je wat, probeer je van alles en gebruik je misschien nog zijwieltjes. Af en toe val je om hoort erbij. Maar dan komt het moment dat je ineens snapt: “Aha! Zo werkt het!” Zodra je doorhebt hoe je je evenwicht houdt en hoe de remmen eigenlijk werken, krijg je controle. En dán wordt het pas echt leuk. Want dan bepaal jij waar je naartoe gaat.

In plaats van muziek te zien als een reeks losse, individuele tonen of willekeurige combinaties van toetsen , zoals C–E–G, G–B–D, F–A–C of A–C–E begin je ineens eenvoudige akkoorden te herkennen: het C-akkoord, G-akkoord, F-akkoord, Am-akkoord. En dat is geen toeval!
Honderden popliedjes zijn opgebouwd rond precies deze volgorde van akkoorden (akkoordenschema’s). Deze volgorde klinkt niet alleen goed, maar is ook makkelijk te spelen. Als je dit ene schema leert, kun je in één klap honderden nummers meespelen.
Denk aan liedjes als:
- “Let It Be” – The Beatles
- “No Woman No Cry” – Bob Marley
- “With or Without You” – U2
- “Someone Like You” – Adele
Spelen zonder bladmuziek? Véél eenvoudiger dan je denkt
Daarom zie je dat veel muzikanten moeiteloos spelen zonder bladmuziek. Niet omdat ze elke afzonderlijke toets of iedere individuele toon in hun hoofd stampen, maar omdat ze de muziek begrijpen. Ze zien hoe al die tonen eigenlijk samen akkoorden vormen en hoe patronen zich herhalen.
En juist omdat die akkoorden en patronen steeds terugkomen in elk nieuw nummer dat ze leren, wordt het leren en onthouden van nieuwe muziek steeds makkelijker. Handig, toch?

Zodra je begrijpt hoe muziek is opgebouwd wordt alles leuker, logischer en vooral véél makkelijker.
Ze hebben muziek niet alleen geleerd van bladmuziek of akkoordenschema’s, maar vooral door te spelen, te luisteren en te begrijpen. Daardoor horen ze vaak al wat eraan komt, nog voordat ze het spelen.
En het mooiste? Ook jij kunt dit leren. Je hoeft echt niet álles te weten. Met een klein beetje kennis, een paar basisakkoorden of één eenvoudige toonladder verandert er al enorm veel. Zodra je begrijpt hoe muziek is opgebouwd wordt alles leuker, logischer en vooral véél makkelijker.

Je leert en speelt ineens nieuwe muziek veel sneller. Waarom? Omdat je simpelweg stopt met het onthouden van allerlei honderden losse, willekeurige of individuele tonen. Veel te veel gedoe. In plaats daarvan zie je de structuur: een paar eenvoudige akkoorden binnen één toonladder met herkenbare patronen. Dat maakt alles overzichtelijk. Logisch. En vooral: leuk.
Iedereen kan muziek leren spreken
Denk eens aan een goed boek dat je ooit las. Een spannend verhaal dat je bijbleef. Of een nieuwsbericht. Als kind begon je met het lezen van losse aparte letters : l-e-z-e-n. Maar al snel zag je woorden. Zinnen. Betekenis. Je kunt verhalen lezen, hele bibliotheken verslinden. En eerlijk is eerlijk: van een goed boek onthoud je nooit alleen de losse letters, toch? Je onthoudt het verhaal.
Waarom zou dat bij muziek anders zijn?

Met muziek werkt het net zo. Je kunt muziek leren begrijpen als een taal – en dat ís het ook: een taal die je leert spreken via je instrument. Losse tonen worden akkoorden, akkoorden vormen liedjes en die onthoud je. En op een gegeven moment heb je geen bladmuziek of akkoordenschema’s meer nodig. Dán begint het pas echt leuk te worden.
Je speelt vrijuit, vanuit jezelf. Je improviseert, je creëert. Omdat je weet hoe muziek in elkaar zit. Zoals Quincy Jones ooit zei: ‘You can’t improvise on nothing. You have to know the rules before you break them.’”
Je krijgt grip op muziek. En dat voelt zó goed. Want je speelt niet langer zomaar wat, je speelt met richting, met gevoel, met inzicht. En dat geeft niet alleen meer controle, maar vooral: veel meer plezier.
Het nadeel van piano spelen zonder noten (op gehoor)
Het spelen op gehoor zonder notatie voor je is een geweldige vaardigheid voor iedereen die muziek wil leren spelen of al een instrument speelt. Het houdt in dat je muziek maakt zonder bladmuziek of andere vorm van notatie voor je. Je speelt misschien iets wat je eerder hebt voorbereid, maar je kan ook alléén op je gehoor en gevoel getrouwen.
Dit laatste klinkt als ultieme vrijheid en dat is het vaak ook, maar net als rijden zonder routekaart heeft ook deze manier van spelen zijn valkuilen. Zonder duidelijke richting kun je gemakkelijk verdwalen..

Misschien herken je dit wel: je zit vol enthousiasme achter de piano, pakt je gitaar of start je keyboard. Je speelt wat, probeert een melodie uit die je in je hoofd hoort… maar wat eruit komt, klinkt nét niet zoals je had gehoopt. De tonen lijken niet goed bij elkaar te passen, de akkoorden botsen, het ritme valt uit elkaar en je hebt geen idee waarom.
Je voelt wel iets, maar krijgt het niet kloppend. Het klinkt rommelig. Ongecontroleerd. En hoe je ook probeert: je krijgt het niet lekker bij elkaar. Frustrerend, toch?

Van beginners tot gevorderden, vroeg of laat loop je hier tegenaan.
Het goede nieuws? Dit is volkomen normaal. Het overkomt bijna iedereen die vooral op gehoor leert spelen zonder een vorm van notatie. Van beginners tot gevorderden, vroeg of laat loop je hier tegenaan.
Zelfs ervaren muzikanten raken soms de draad kwijt als ze zonder voorbereiding, zonder notatie of zonder plan beginnen te spelen. Maar juist dáár ligt je kans. Niet om gefrustreerd te haken, maar om iets nieuws te leren.
Je mist geen talent, je mist gereedschap
Vaak klinkt het niet zoals je wilt, simpelweg doordat je het juiste gereedschap nog mist of een handleiding, een beschrijving. Je probeert muziek te maken, maar weet nog niet precies hoe je de onderdelen kan gebruiken of hoe ze werken.
Dat is een beetje alsof je een vogelhuisje probeert te timmeren zonder te weten hoe je een hamer, zaag of schroevendraaier gebruikt. Je hebt misschien wel een idee van wat je wilt maken of hoe het eruit moet zien, maar het lukt niet om het goed in elkaar te zetten.

Dus krijg je… een wiebelig vogelhuisje met scheve plankjes en loszittende schroeven, dat elk moment uit elkaar kan vallen. Nou, daar wil geen vogel in gaan zitten om een nestje te bouwen, toch? Het idee is er wel. Maar dit is waarschijnlijk niet wat je wilde.

Als je weet welk gereedschap je nodig hebt en hoe je het gebruikt wordt alles leuker en makkelijker.
Precies zo gaat het ook met muziek. Je voelt inspiratie, je hebt iets in je hoofd, maar het klinkt rommelig, omdat je de muzikale tools misschien nog niet zo goed beheerst. Als je weet welk gereedschap je nodig hebt en hoe je ze gebruikt, wordt alles steeds leuker en makkelijker.
En voor je het weet, bouw je geen wiebelig vogelhuisje meer… maar stevige boomhutten. En dan blijkt: een hamer vasthouden is eigenlijk helemaal niet zo lastig als je eerst misschien dacht.

Zonder een beetje basiskennis van hoe muziek in elkaar zit. Je vertrouwt op je meer gevoel en gehoor, dat is fantastisch. Maar als je daarbij ook wat simpele bouwstenen leert, een paar eenvoudige akkoorden, één toonladder en wat ritmes, verandert alles.
Je muziek klinkt dan snel beter. Helderder. Zelfverzekerder. Je weet ineens: “Ah, dáárom klinkt dit goed en dat niet.” Je herkent akkoorden, patronen en dat geeft enorm veel vrijheid.

Op jouw manier. Met inzicht én gevoel. En geloof me: dát geeft pas echt voldoening.
Dan maak je muziek. Op jouw manier. Met inzicht én gevoel. En geloof me: dát geeft pas echt voldoening.
Wanneer je eenmaal begint te zien dat al die individuele tonen niet zomaar willekeurig zijn neergezet, maar samen akkoorden vormen en dat die akkoorden weer passen binnen een toonladder, die op zijn beurt wordt georganiseerd binnen een bepaald ritme, valt er ineens van alles op z’n plek.
Muziek maken zonder hulp van noten
Het spelen op gehoor zonder een vorm van notatie voelt ook vaak als de meest natuurlijke manier van muziek maken. Je vertrouwt op je oren en je gevoel. Geen bladmuziek, geen akkoordschema voor je of ander notatiesysteem, gewoon jij en het instrument.

En weet je? Bij korte melodieën of een paar bekende liedjes die je de afgelopen periode op de radio hebt gehoord, werkt dat vaak prima.
Deze zing je mee zonder erbij na te denken. Maar er zit een keerzijde aan probeer datzelfde liedje eens helemaal uit je hoofd te zingen, zonder dat het op de achtergrond speelt. Grote kans dat je iets te vroeg of juist te laat klaar bent. En dat laat iets belangrijks zien: zelf muziek maken is niet écht hetzelfde…

Het lijkt erop… maar het is iets anders.
Je mist kleine details. Je vergeet stukjes. Je vult dingen onbewust anders in. En je timing verschuift. Het lijkt erop… maar het is iets anders.
Weet je? Dat is heel begrijpelijk. Wat je mist, is houvast. Iets om op terug te vallen. Een vorm van aantekeningen die je richting geven. een tekst. Akkoorden die je begeleiden. Een ritme dat je vasthoudt. Zonder dat raak je sneller het overzicht kwijt.

Spelen op gehoor zonder een vorm van notatie vraagt ook ontzettend veel van je geheugen. Elke toon, de lengte van toon, iedere vingerzetting van beide handen, alle akkoordbegeleidingen, het ritme, de timing, de dynamiek. Alles onthouden met je hoofd.
Niet voor even, maar blijvend. Zonder een vorm van notatie, zonder overzicht van akkoordenschema’s, zonder visuele houvast of bladmuziek. Iets om op terug te vallen. Alleen jij en je hoofd. Dat kan een flinke opgave zijn. Je geheugen is fantastisch, maar niet foutloos.
Muziek maken & appeltaart bakken zonder recept
Muziek maken zonder een vorm van notatie of bladmuziek is een beetje als een appeltaart bakken zonder recept. Je vertrouwt op je geheugen, doet het op gevoel en rekent op herinneringen aan de vorige keer dat je taart bakte of denkt aan dat moment in de keuken met je oma, toen zij je liet zien hoe het moest (had je maar iets opgeschreven).
Misschien weet je nog nét welke ingrediënten erin moesten, hoe lang de taart in de oven moest, of welke stap ook alweer als eerste kwam. Maar zonder iets op papier – zoals instructies of stappen – om te lezen, wordt het al snel een beetje gokken.

Je vergeet misschien de helft van de suiker, verwart 160 °C met 200 °C of slaat een stap over. En ja, er komt iets uit de oven, maar het smaakt nergens naar. Je hebt misschien een taart, maar niet eentje waar je blij van wordt of waar je op had gehoopt.
Altijd op die manier taarten bakken is misschien niet wat je wilt. Hetzelfde geldt voor muziek maken zonder een vorm van notatie: je mist een belangrijk hulpmiddel om jezelf te ondersteunen. Kijk, als je altijd dezelfde appeltaart bakt of steeds dezelfde nummers speelt, dan werkt dat prima.

Je hebt geen houvast, geen notatie, geen recept om op terug te vallen.
En zodra je iets nieuws wilt proberen – een onbekend nummer of recept, een andere stijl, of iets dat je zelf hebt bedacht – wordt het ineens ingewikkeld. Je hebt geen houvast, geen notatie, geen recept om op terug te vallen. Dus ga je weer op zoek naar een instructie.
Je staat met lege handen en moet helemaal opnieuw beginnen. En voor je het weet, ben je zelfs vergeten hoe je die vertrouwde appeltaart ook alweer maakte – omdat je zo gefocust was op dat nieuwe nummer of die andere taart…

Dat dit gebeurt ligt niet aan een slecht geheugen, een gebrek aan talent of te weinig motivatie. Wat je mist, is iets fundamentelers: een stevige basis. Iets dat richting en structuur biedt – een vorm van notatie die iets zegt over tonen, akkoorden en ritme. Of net als bij bakken, een recept dat iets zegt over 500 gram suiker en 200 °C in de oven.
Zonder zo’n vorm van notatie – een akkoordenschema of bladmuziek – grijp je al snel naar andere manieren om muziek te begrijpen. En het internet staat daar vol mee. Logisch ook!

Yes, je speelt je eerste nummer!
Je kent ze vast wel: Die gekleurde blokjes die van boven naar beneden vallen op pianotoetsen, naspeelvideo’s waarin iemand precies voordoet welke toetsen je moet indrukken, in welke volgorde, toets na toets. Je pauzeert, spoelt vijf seconden terug, speelt het na…
En na wat oefenen lukt het uiteindelijk! Ineens speel je dat ene nummer dat je altijd al wilde kunnen spelen. En ja, dat voelt fantastisch.

Dat geeft een enorme kick een moment waarop je denkt: “Ja, dit is waarom ik muziek maak!”
Laten we eerlijk zijn: zulke naspeelvideo’s zijn ook gewoon leuk.
Je speelt een nummer na dat je écht mooi vindt, misschien zelfs het nummer waardoor je überhaupt piano wilde gaan spelen en het voelt geweldig dat dat geluid echt uit jouw vingers komt. Jij bent hier de muzikant.
Dat geeft een enorme kick. Een moment waarop je denkt: “Ja, dít is waarom ik muziek maak!” En precies dát gevoel kan de perfecte motivatie zijn om door te gaan met het leren van muziek.

Maar dan probeer je iets nieuws: een ander liedje, een andere naspeelvideo, nieuwe akkoorden, een ander tempo, een ritme dat nét even anders is. En ja hoor, ook dit nummer krijg je onder de knie. Na wat oefenen speel je het gewoon. Heerlijk gevoel, toch?
Maar dan ga je terug naar dat eerste nummer. Dat je ooit zó goed speelde. En ineens… klinkt het net meer zoals je hoopt. Je vingers twijfelen. Je weet niet meer hoe het refrein verloopt, Wat moest je ook alweer doen? Logisch eigenlijk. Je was zo gefocust op het nieuwe liedje, maar je had geen houvast voor het oude. Geen vorm van aantekeningen, geen akkoordenschema, geen visueel overzicht van de melodie, akkoorden of vingerzetting. Geen structuur, geen samenvatting. Niets waar je op terug kunt vallen.
Dus begin je opnieuw. Opnieuw herhalen. Weer diezelfde naspeelvideo aanzetten. Leuk? Zeker. Maar… misschien niet de beste manier om iets nieuws te leren.

Het voelt misschien alsof je helemaal opnieuw moet beginnen. Alsof je terug bij af bent. Alsof al die uren oefenen van eerst voor niks waren. Misschien frustrerend.
En dat gevoel is helemaal logisch. Je hebt niets om op terug te vallen. Geen vorm van notitie om je geheugen op te frissen, geen overzicht van wat je eigenlijk geleerd hebt. Geen structuur, geen houvast. Je mist iets essentieels: een fundament. Een basis waarop je kunt voortbouwen, verder groeien.
Zonder die basis voelt het alsof je steeds weer het wiel opnieuw moet uitvinden. Maar stel je eens voor hoe leuk het zou zijn als je kon voortbouwen op wat je al hebt bereikt en geleerd. Als je jouw vooruitgang kon zien, bijsturen en vieren. Dat maakt het proces niet alleen makkelijker, maar ook een stuk leuker.

Begrijp me goed: naspeelvideo’s zijn niet per se “slecht”. Ze geven je de kans
Begrijp me goed: naspeelvideo’s zijn niet “fout” of “slecht”. Integendeel, ze kunnen juist motiverend zijn. Zeker in het begin geven ze je het gevoel dat je snel iets moois kunt spelen. Dat je meteen resultaat ziet. En dat werkt! Het geeft je een kick, een gevoel van: yes, ik kan dit!
Zie naspeelvideo’s daarom als een motivatiebooster. Een opstapje om te voelen hoe gaaf het is als een liedje echt uit jouw vingers komt. Zelfs als het eigenlijk nog boven je niveau ligt. En weet je? Juist dat voorproefje van wat mogelijk is, kan je vuurtje aanwakkeren om écht muziek te willen leren en te groeien.

Naspeelvideo’s zijn eigenlijk net als het leren van een paar standaardzinnen wanneer je een nieuwe taal oppakt. Je hoeft die taal nog niet volledig te beheersen, maar je krijgt al een voorproefje van hoe het voelt om ermee bezig te zijn. Het geeft je energie! Je merkt: hé, ik kan dit al een beetje!…..”Je voudrais un croissant, s’il vous plaît.”
Dat kleine succesmoment geeft je een boost. Je krijgt een gevoel van richting én vooruitgang. En precies dat houdt je gemotiveerd om door te blijven leren. Je bent actief, je voelt dat je groeit en dat maakt het hele proces niet alleen leerzaam, maar ook leuk om vol te houden. Het is de eerste stap op weg naar iets groters en die stap telt.

Zodat je uiteindelijk zelf alle muziek kunt spelen op elk moment met de vrijheid en het plezier die daarbij horen.
Dus: speel gerust dat ene nummer na, geniet ervan en pak daarna de draad weer op bij wat je écht helpt om vooruitgang te boeken. Zodat je uiteindelijk zelf alle muziek kunt spelen, op elk moment, met dezelfde kick, de vrijheid en het plezier die daarbij horen.
Maar wil je méér dan alleen dat ene liedje naspelen? Wil je sneller en makkelijker steeds weer nieuwe muziek kunnen spelen? Dan is er iets dat je enorm gaat helpen: een vorm van notatie.
Noten lezen geeft je bijvoorbeeld overzicht. Het laat je écht zien wat je speelt. Je gaat akkoorden herkennen, patronen ontdekken en je kunt terugvallen op wat je al kent. Dat geeft richting, vertrouwen en vooral: vrijheid om te groeien.

Dus: blijf spelen wat je leuk vindt. Geniet van het moment waarop het lukt, waarop het klinkt, waarop het stroomt. Maar geef jezelf ook de kans om te groeien. Om te leren, te begrijpen en zélf muziek te maken. Op jouw manier. In jouw tempo.
De 5 belangrijkste nadelen van niet kunnen noten lezen
Noten lezen? Dat hoeft toch niet… toch? Voor veel beginnende én zelfs ervaren muzikanten voelt het leren lezen van noten als een obstakel. Een extra drempel. Iets moeilijks dat je liever omzeilt dan onder de knie krijgt. En eerlijk is eerlijk: muziek maken zonder noten te kunnen lezen kán. Maar het niet kunnen lezen van een notatie, zoals noten brengt ook duidelijke beperkingen met zich mee.
- Geen aantekeningen kunnen maken
Stel je voor: je krijgt een berg informatie te horen, maar je mag niets opschrijven. Geen pen, geen papier, geen markeerstift. Alles moet je onthouden op basis van wat je op dat moment hoort. Hoe groot is de kans dat je na een paar dagen nog precies weet wat er gezegd werd?

Bladmuziek is eigenlijk jouw kladblok en een plek waar je alles noteert wat jou helpt.
In de muziek werkt het precies zo. Zonder bladmuziek heb je geen plek om vast te leggen wat je speelt of wilt oefenen. Je mist een visueel hulpmiddel net als een boek. Bladmuziek is eigenlijk jouw kladblok, een plek waar je alles noteert wat jou helpt. Dingen die je anders steeds opnieuw moet onthouden. Het maakt het leren van nieuwe muziek niet alleen sneller, maar ook veel makkelijker.
Wat kun je allemaal opschrijven?
- Vingerzettingen, zodat je precies weet welke vinger je waar moet gebruiken. Dat maakt het spelen sneller, vloeiender en veel minder stressvol.
- Nootnamen, vooral bij lastige noten, zoals een hoge F of lage D. Zo hoef je niet te twijfelen tijdens het spelen.
- Ritmetelling, schrijf “1-2-3-4” of “1-en-2-en-3-en-4-en” bij lastige ritmes. Zo zie je in één oogopslag waar de timing zit.
- Akkoordsymbolen, zoals C, G of Am. Handig als je wilt begeleiden of via akkoorden wil spelen.
- Markeringen, gebruik cirkeltjes, sterretjes of uitroeptekens om moeilijke stukken extra op te laten vallen, zodat je daarop kan letten
- Persoonlijke notities, zoals “rustig spelen”, “let op ademhaling” of “vingerzetting!”. Alles wat jou helpt om met meer vertrouwen te spelen.

One rooler to rule them all.
Zonder bladmuziek moet je álles onthouden. Vingerzettingen, nootnamen, akkoorden, ritmes… allemaal in je hoofd. En laten we eerlijk zijn: dat is niet alleen enorm vermoeiend, het is ook onbetrouwbaar. Je geheugen is fantastisch, maar niet foutloos. Daarom is je potlood je geheime wapen. Of zoals een écht muzikant zou zeggen: “One rooler to rule them all.”

Een simpel klein hulpmiddel, maar met een gigantische impact. Elke keer dat je iets opschrijft, een vingerzetting, herhaling of dynamiek, haal je de onnodige ruis uit je hoofd. Je hoeft niet meer alles te onthouden. In plaats daarvan maak je ruimte voor wat écht telt: focus, muzikaliteit en plezier.

het lijkt soms op een geheimschrift. Maar meestal komt dat gewoon omdat ze nog niet weten hoe ze ermee kunnen werken.
Toch schrikken veel mensen van bladmuziek. Al die symbolen, lijntjes, vreemde tekens… Het voelt als een geheimschrift dat alleen muzikanten kunnen lezen. Maar meestal komt die schrik gewoon omdat je nog niet weet hóé je ermee kunt werken.

Zie het als een nieuwe taal. Als je voor het eerst een Franse zin leest zoals “À Paris, rien ne vaut un croissant chaud à l’aube“, heb je misschien geen flauw idee wat er staat. Maar dat betekent niet dat het onbegrijpelijk is. Precies zo werkt het met bladmuziek. Het lijkt vreemd, totdat je er een paar woorden van leert.

Kijk maar eens naar de bladmuziek van iemand die al wat langer speelt. Die bladen zitten vol met vingerzettingen, nootnamen, akkoorden, ritmes, cirkels, pijltjes, kleuren… het lijkt wel een persoonlijk aantekeningenpapiertje. Waarom? Omdat het werkt. Ze schrijven op waar ze moeite mee hebben, wat ze moeten onthouden of hoe ze het stuk beter begrijpen. En weet je wat er dan gebeurt? Spelen zonder deze bladmuziek wordt ineens véél gemakkelijker en eenvoudiger.

Je hoofd komt tot rust, je vingers weten wat ze moeten doen en jij speelt met meer vrijheid.
Geen willekeurige losse noten meer maar akkoorden noteren. Geen vage symbolen of ritmes die je steeds opnieuw vergeet. Je schrijft gewoon bij wat je nodig hebt en dat helpt. Je hoofd komt tot rust, je vingers weten wat ze moeten doen en jij speelt met meer vrijheid.
Bladmuziek is niet alleen een hulpmiddel om muziek te spelen, het is nog meer is het jou persoonlijke schrift, kladblaadje en geheugensteun in één. Het helpt je om te begrijpen wat je speelt, fouten te herkennen en jezelf stap voor stap te verbeteren. Dus pak dat potlood.
- Je mist een manier van communiceren met iemand
Je kijkt naar een video van iemand die een prachtig nummer speelt. Je wilt dit zó graag zelf leren spelen… maar je hebt geen idee wat die persoon precies speelt. Welke noten zijn het? Welke akkoorden gebruiken hij of zij? Waar zitten ze in het nummer? Je wilt begrijpen wat er gebeurt, maar er is één probleem: je hebt niks op terug te vallen.
Je hoort iets moois, maar je begrijpt niet wat er gebeurt. En dat maakt het moeilijk. Want er ontbreekt iets. Je hebt geen vorm van notatie. Geen tekst, geen akkoordschema, geen bladmuziek. Geen noten. Niks om op terug te vallen. Geen enkel houvast.

Muzikanten gebruiken een soort ‘taal’ om met elkaar te communiceren over muziek. Ze praten over maten, noten, toonladders en akkoorden. Ze zeggen dingen als: “Wat speel jij in maat 10?”, “Hier zit een C-akkoord” of “Kijk, dit is een G-toonladder.”Als jij die taal nog niet spreekt, wordt het lastig om mee te doen of om hulp te vragen als je vastloopt.

Diegene kan je ook niet helpen, want hij kan niet uitleggen wat hij doet of zegt, niet in tekst, niet stap voor stap.
Je weet niet hoe je moet uitleggen waar je moeite mee hebt of waar je precies bent in de muziek. Het is alsof iemand alleen maar Frans tegen je praat, terwijl jij geen woord Frans spreekt.
Je hoort de klanken en woorden. Je voelt dat het ergens over gáát…Maar je hebt geen idee wát er gezegd wordt. En die persoon? Diegene kan je ook niet helpen, want hij kan niet uitleggen wat hij of zij zegt, niet in tekst, niet stap voor stap. Je kunt het niet nalezen, niet analyseren of niet aanwijzen. Je kunt zelfs de simpelste vragen niet stellen, zoals: “Kun je dat ene woord herhalen?” of “Wat betekent die zin precies?”

Wat je mist is de ‘tekst’ van de muziek. Iets tastbaars dat je kunt lezen, analyseren, bespreken en begrijpen.
Zó voelt het als je muziek probeert te leren zonder notatie. Je hoort iets moois, maar je begrijpt het niet. Je kunt nergens naar verwijzen. Geen bladmuziek, geen akkoorden, geen schema. Geen houvast.
Wat je mist is de ‘tekst’ van de muziek. Iets tastbaars dat je kunt lezen, analyseren, bespreken en begrijpen. Iets dat je helpt om inzicht te krijgen in wat je hoort en speelt.

Bladmuziek geeft je die structuur. Het is de visuele vertaling van tonen en klanken oftewel muziek, de gedeelde taal waarmee je kunt communiceren met andere muzikanten, met docenten of voor zelfstandig lesmateriaal. Het maakt samenwerken makkelijker, oefenen gerichter en leren sneller.
Je kunt jezelf moeilijker verbeteren
Stel je voor: je bent bezig met het leren van een nieuw muziekstuk. Terwijl je speelt, hoor je dat er iets niet klopt. Iets wringt, klinkt vals of komt simpelweg niet goed uit de verf. Maar… je kunt je vinger er niet op leggen wat precies misgaat. Dus speel je het opnieuw. En nog eens. Steeds weer, met datzelfde vage gevoel van ‘er klopt iets niet’. Je hoopt dat het vanzelf goedkomt, dat je het ongemerkte foutje er wel uit zult spelen als je het maar vaak genoeg herhaalt.

Je mist simpelweg een visuele leidraad net zoals je bij het lezen houvast hebt aan geschreven woorden.
Misschien probeer je een andere timing, een iets andere aanpak of besluit je om het later opnieuw te proberen. Maar het enige wat je merkt? Je raakt steeds meer in de war. Zonder een vorm van notatie, zoals bladmuziek wordt het ontzettend lastig om gericht te verbeteren. Je mist simpelweg een visuele leidraad net zoals je bij het lezen houvast hebt aan geschreven woorden.

Zonder dat overzicht van genoteerde tonen en klanken (noten, akkoorden, ritme) is dit ontzettend lastig. Bladmuziek maakt het onzichtbare zichtbaar: welke noten je speelt, welk ritme erbij hoort, welke aanwijzingen er zijn.
En dan gebeurt er iets… Je kunt ineens tegen jezelf zeggen: “Aha! In maat 8 speel ik een F in plaats van een E. Dáárom klinkt het vreemd.” Of: “Wacht eens… dit is een vierkwartsmaat. Geen wonder dat mijn ritme niet klopt!”

wat je eenmaal verkeerd hebt aangeleerd, krijg je er maar moeilijk weer uit.
Op dat moment krijg je grip op wat je speelt. En dát maakt oefenen niet alleen effectiever, maar ook een stuk eenvoudiger. Je weet waar je bent, waar je naartoe wilt én misschien wel het belangrijkst, waar je aan kunt werken.
Vooral als je jezelf piano leert spelen, zonder docent of begeleiding is het enorm waardevol om jezelf te kunnen controleren én bijsturen. Want anders blijf je onbewust dezelfde fouten herhalen. En wat je eenmaal verkeerd hebt aangeleerd, krijg je er maar moeilijk weer uit.

Misschien vertrouw je op je geheugen en laten we eerlijk zijn, dat is vaak indrukwekkend! Maar het is ook menselijk. En dus niet foutloos. Zonder visuele ondersteuning is de kans groot dat je steeds weer dezelfde fout maakt zonder dat je het doorhebt.
Je draait in rondjes, komt geen stap verder. Met bladmuziek verander je dat spel compleet. Je kunt analyseren én verbeteren. Je spoelt terug, vergelijkt, ontdekt waar het misgaat. En ineens zie je het: “Daar wringt het!” Oefenen wordt doelgerichter, inzichtelijker en niet geheel onbelangrijk: véél leuker.

met bladmuziek wordt het ook veel makkelijker om hulp te vragen als je ergens vastloopt
Het mooie is: met bladmuziek wordt het ook veel makkelijker om hulp te vragen als je ergens vastloopt. Een docent of begeleider kan dan heel duidelijk aangeven wat er beter kan. Bijvoorbeeld: “Let op je timing bij maat 6,” of: “Hier speel je een andere noot dan er staat.”
Doordat jullie allebei naar dezelfde noten kijken, is er meteen wederzijds begrip. Je spreekt dezelfde muzikale taal. En dat maakt het leerproces niet alleen overzichtelijker, maar ook veel effectiever. Je weet wat er gebeurt, wat er fout gaat én belangrijker nog waar je aan kunt werken.
Daardoor leer je sneller, gerichter en met meer vertrouwen. Je voelt dat je vooruitgaat. En dát motiveert enorm!
- Je leert langzamer nieuwe muziek
Stel je voor dat je een puzzel van 1000 stukjes probeert te maken zonder het voorbeeldplaatje. Je hebt alleen maar de losse puzzelstukjes zonder een idee wat het moet gaan worden. Je zoekt op kleur, op vorm, je probeert van alles, maar het duurt ontzettend lang voordat je iets herkent en de puzzel hebt gemaakt (als het je al lukt).

Zo voelt het als je muziek probeert te leren zonder bladmuziek of enige vorm van notatie: elk nieuw liedje wordt een blinde puzzel zonder overzicht, zonder richting. Geloof me, dat is al snel niet leuk meer. Het kost enorm veel tijd, werkt frustrerend en maakt het leerproces onnodig zwaar. Je hebt houvast nodig, iets dat je iets vertelt over tonen, akkoorden of ritme.

Bladmuziek is als het voorbeeldplaatje op de doos van een puzzel.
Bladmuziek is als het voorbeeldplaatje op de doos van een puzzel. In één oogopslag zie je hoe een muziekstuk is opgebouwd. Je kunt terugbladeren, vooruitkijken en begrijpen waar het misging als iets niet goed klinkt. Wat is het ritme? Welke noten en akkoorden speel je? Alles staat letterlijk voor je neus. Dat geeft houvast bij het maken van muziek.
Bladmuziek helpt je ook om gestructureerd te oefenen: vandaag maat 1 tot en met 7, morgen 8 tot en met 14. Je weet precies waar je bent en waar je naartoe werkt. Daardoor oefen je gerichter, met meer focus én minder frustratie. Je ziet vooruitgang en dat motiveert enorm.

Bladmuziek geeft structuur. In één oogopslag zie je ritmes, toonhoogtes, akkoorden en patronen. En juist die patronen zijn ontzettend belangrijk. Je ziet: “Hé, dit stukje komt later nog een keer terug!” of “Dit lijkt op het vorige, maar dan nét iets anders.” Dat maakt leren makkelijker en sneller.
Daardoor leer je sneller. Je begrijpt wat je speelt net zoals iemand die leert lezen en steeds vloeiender wordt, omdat hij woorden herkent in plaats van elke letter apart te ontcijferen. M-a-k-k-e-l-i-j-k, toch?
Neem bijvoorbeeld het herkennen van akkoorden. Zie je op de notenbalk de tonen C, E en G? In het begin denk je nog: “Even puzzelen… oh wacht, dat is een C-akkoord!” Maar hoe vaker je dat tegenkomt, hoe sneller je het herkent. En het mooie is: als je het één keer hebt geleerd, kun je het blijven toepassen in alle muziek waarin die structuur voorkomt.

Zelfs het onthouden van muziek wordt makkelijker met bladmuziek.
Zelfs het onthouden van muziek wordt makkelijker met bladmuziek. Je ziet de structuur van het stuk, en juist daardoor krijgt het betekenis. Wat je ziet, verbind je met wat je hoort en wat je speelt. Die drie samen — kijken, luisteren, doen — zorgen ervoor dat je dieper leert. Je onthoudt het sneller en vooral, het blijft beter en langer hangen in je geheugen.
Vergelijk het eens met een tekst leren zonder mee te mogen lezen: iemand leest hem alleen voor. Best frustrerend, toch? (Iedereen heeft wel zo’n docent gehad die eindeloos bleef praten…) Zonder visuele houvast wordt het ruis. En ruis onthoud je niet.

Zonder bladmuziek leer je muziek als losse toetsen of klanken. Met noten ga je verbanden zien: hoe die “losse” noten samen akkoorden vormen, en hoe ritme en structuur alles met elkaar verbinden. Dát is het verschil. Je oefent niet alleen efficiënter, maar je kunt ook zelf snel nieuwe nummers leren, alles staat gewoon voor je.
Je hebt minder hulp nodig en kunt zelfstandig nieuwe stukken ontdekken. Kortom: wie noten leest, leert sneller, onthoudt beter en groeit. Muziek leren wordt niet alleen makkelijker, maar vooral véél leuker.

Muziek maken voelt dan niet meer als proberen en gokken.
Waarom eindeloos blijven puzzelen en zoeken zonder voorbeeldplaatje als je het overzicht ook gewoon voor je kunt hebben? Altijd op gevoel muziek maken – oftewel ‘puzzelen zonder voorbeeld’ – werkt prima als je één of twee liedjes wilt leren. Maar als je vooruit wilt en niet elk los puzzelstukje (of muzieknoot) uit je hoofd wilt leren, dan is er een slimmere manier.
Met een bladmuziek verspil je geen tijd meer aan gokken of eindeloos proberen. In plaats daarvan werk je met inzicht, doelgericht en met plezier. Hoe vaker je dat doet, hoe sneller je de patronen gaat herkennen. Muziek maken voelt dan niet langer als zoeken en raden, maar als het leggen van een eenvoudige puzzel, eentje die je moeiteloos in een middagje in elkaar zet.
Je beperkt jezelf als je de taal van muziek niet kent
Misschien wil je gewoon ontspannen met instrument zitten of dat nu een piano, gitaar of viool is en iets moois en betekenisvols spelen. Iets dat écht uit jezelf komt. Iets dat raakt, jou én degene die luistert. Klinkt geweldig, toch?
Maar laten we even hiernaar kijken: vrij spelen & zelf muziek maken komt vaak niet zomaar vanzelf. Want muziek is geen willekeurige verzameling klanken. Alle muziek – ja, echt álle muziek, van Justin Bieber tot Beethoven is opgebouwd volgens een bepaalde logica. Een systeem dat zorgt dat het klopt, dat het werkt. Er zit structuur in.

You can’t improvise on nothing. You have to know the rules before you break them.
En zonder die structuur? Dan krijg je meestal… géén structuur. Zoals Quincy Jones ooit zei: “You can’t improvise on nothing. You have to know the rules before you break them.”
Dus wil je vrijer leren spelen, snel nieuwe muziek leren spelen, beter begrijpen wat je doet en meer uit je creativiteit halen? Dan begint dat met het leren van de taal van muziek. Net zoals je leert lezen en schrijven als je een nieuwe taal leert.

De taal van de muziek bestaat uit drie basiselementen: melodie, harmonie en ritme. Als je muziek wilt maken, heb je eerst iets belangrijks nodig: melodie. Zonder melodie is er geen boodschap, geen verhaal.
Maar alleen een melodie is niet genoeg. Je wilt natuurlijk ook dat het mooi klinkt, iets wat de melodie ondersteunt. Daarvoor heb je harmonie nodig (akkoorden): tonen en klanken die goed samenwerken met de melodie in plaats van constant met elkaar botsen. Dán ontstaat er iets waar we allemaal graag naar luisteren.
Toch is muziek pas echt compleet als alles ook goed geordend is. Zonder een bepaalde orde klinkt muziek al snel rommelig en chaotisch. Daarom heb je ritme nodig. Ritme geeft structuur en richting. Het is de hartslag van de muziek. Melodie, harmonie en ritme vormen op deze manier samen de kern van alles wat wij muziek noemen.

Als je niet weet wat je doet wordt het ook lastig om jezelf te verbeteren.
Maar als je die muzikale bouwstenen nog niet goed begrijpt wordt vrij spelen — zoals improviseren of snel nieuwe muziek leren — al snel lastig. Je probeert misschien wat uit: je drukt op een paar toetsen, slaat een akkoord aan, experimenteert een beetje. Soms klinkt het goed, soms helemaal niet. Maar waarom het werkt of juist niet? Dat blijft vaak een raadsel.
Zonder een vorm van genoteerde muziek — zoals bladmuziek met noten, akkoorden en ritmes — ontbreekt de structuur die muziek begrijpelijk maakt. Je kunt geen muziek lezen en hebt geen overzicht om te snappen wat je doet.
En als je niet weet wat je doet, wordt het lastig om jezelf te verbeteren of bij te sturen. Je hoort misschien dat er iets niet klopt, maar je weet niet wat, laat staan hoe je het moet oplossen. Kortom: zonder die basis mis je het gereedschap dat muziek juist makkelijker en leuker maakt.

Dat betekent natuurlijk niet dat je zonder deze kennis geen muziek kunt maken. Gevoel en creativiteit zijn óók ontzettend belangrijk. Maar… als je méér wilt dan alleen een liedje naspelen…als je vrijer wilt spelen, sneller nieuwe muziek wilt oppikken en beter wilt begrijpen wat je hoort en doet, dan wordt die muzikale basis toch echt belangrijk.
Zie het als koken: je kunt natuurlijk gewoon wat ingrediënten bij elkaar gooien. Soms pakt het verrassend goed uit, soms helemaal niet. Maar als je weet wat je doet — als je de smaken kent, begrijpt hoe ingrediënten samenwerken en een goed recept hebt, dan wordt koken niet alleen makkelijker, maar ook leuker en creatiever. Je kunt er dan echt je eigen draai aan geven.
En ja, de kans is groot dat het eindresultaat dan ook nog eens een stuk beter smaakt. En dat je steeds vaker wilt koken, oftewel muziek maken.

Zo werkt het ook met muziek. Je hoeft echt niet alles in één te begrijpen. Maar als je stap voor stap leert hoe tonen heten, hoe akkoorden zijn opgebouwd, hoe ritmes werken en hoe muziek wordt genoteerd valt er ineens van alles op z’n plek.
En misschien wel het belangrijkste: het wordt leuker. Véél leuker. Je krijgt grip op wat je doet en speelt. Je ziet en hoort verbanden. Je begint te begrijpen waarom iets goed klinkt en hoe jij dat zelf ook kunt doen. Je groeit in vertrouwen, durft meer, maakt met plezier muziek en merkt dat je vooruitgaat.

Toen ging er een wereld voor me open.
Ik weet nog hoe ik als kind vol bewondering keek naar een pianist die moeiteloos improviseerde. Het leek alsof de muziek gewoon uit zijn vingers stroomde. Wauw, dat wil ik ook, dacht ik.
Maar toen ik het zelf thuis probeerde, klonk het nergens naar. Is dit dan muziek? vroeg ik me af… Pas toen ik begon te begrijpen hoe muziek in elkaar zit, dat het geen mysterie is, maar eigenlijk een soort taal die je kunt leren en spelen begon ik echt te groeien.
Toen ik ontdekte wat een akkoord precies is, wat ritme doet, en dat een muzikant niet zomaar “op gevoel” speelt, maar juist met kennis, vrijheid en een plan, ging er een wereld voor me open.

Net als ik zijn veel muzikanten begonnen met spelen op gehoor of met naspeelvideo’s, filmpjes waarin iemand toets voor toets laat zien wat je moet doen. En eerlijk? Dat is een prima begin. Het geeft snel resultaat, voelt vertrouwd en werkt supermotiverend. Misschien speel je zo wel eindelijk dat ene nummer waar je altijd al van droomde.
Maar het is ook een beetje beperkt. Je speelt alleen wat je kunt onthouden of nadoen. En zodra die naspeelvideo’s wegvallen of als je het nummer weken later nog eens wilt spelenweet je vaak niet meer hoe je verder moet. Je hebt geen basis om op terug te vallen, geen notatie of inzicht om zelf iets op te bouwen. Je bent afhankelijk. En op dat moment ben je nog niet echt zelfstandig.
Vergelijk het met leren lezen. Als kind begon je met het alfabet. Waarom? Omdat je letters en woorden nodig hebt om later zelf boeken te kunnen lezen, informatie te begrijpen en je weg te vinden in de wereld, zonder dat iemand je alles hoeft voor te zeggen of uit te leggen.
Met muziek is het precies hetzelfde.

Je mist de toegang tot een gigantische wereld vol muziek.
Zonder een vorm van notatie, zoals met “noten” (ahh, dáárom heten ze dus zo!) blijft je muzikale wereld een beetje klein. Misschien leer je een paar akkoorden uit je hoofd of een paar populaire nummers… maar de rest blijft buiten bereik.
Het is alsof je een nieuwe taal probeert te leren door alleen wat losse woorden op te vangen en na te zeggen. Zeg nou zelf: dat werkt toch niet? Misschien kun je nog net “Una cola, por favor” uitbrengen, maar daarna? Dan houdt het al snel op. Waarom zeg je eigenlijk una en niet un?
Echte vrijheid komt pas als je begrijpt hoe de taal werkt. Als je zinnen kunt maken, jezelf kunt voorstellen, kunt zeggen wat je bedoelt. Dán kun je echt communiceren. En dat is precies wat muzieknotatie je ook biedt: vrijheid, zelfstandigheid en toegang tot een veel grotere wereld.

Je kunt alle muziek dan zelf lezen, begrijpen én spelen, wanneer je maar wilt. Het wordt sneller, makkelijker en vooral véél leuker
Bladmuziek laat je zien hoe muziek in elkaar zit. Het is net als de grammatica achter de klanken. Je leert niet alleen wat je speelt, maar ook waarom het zo werkt. En juist om die reden gaat die wereld voor je open. Je kunt alle muziek dan zelf lezen, begrijpen én spelen, wanneer je maar wilt. Het wordt sneller, makkelijker en vooral véél leuker, omdat je echt snapt wat je doet.

Zonder notatie ben je al snel afhankelijk van je geheugen. En natuurlijk dat geheugen is vaak hartstikke goed. Maar het is niet foutloos. Zonder notatie kun je niks opschrijven, geen lastige stukjes markeren, geen aantekeningen maken. Alles moet dan ‘uit het hoofd’…
Met bladmuziek krijg je juist overzicht. Je kunt terugbladeren, gericht oefenen (vandaag maat 1 t/m 5, morgen 5 t/m 10), analyseren en stap voor stap groeien. Muziek wordt ineens veel duidelijker. Je ziet wat je speelt, hoort beter wat je leest en je ontdekt sneller waar het fout gaat én wat je daaraan kunt doen.

Terwijl het eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn.
En dan nog iets: in heel veel lesmateriaal wordt gewerkt met noten. Theorieboeken, bladmuziek, lesmethodes, arrangementen, instructies… Zonder notenkennis voelt dat al snel vaag of ingewikkeld. Of er wordt een soort alternatieve “betere” methode gebruikt….maar eerlijk? Muziek uitleggen via noten is vaak gewoon de duidelijkste én beste manier.
Zonder die basis leer je trager en mis je misschien kansen . Terwijl een beetje notenkennis het juist allemaal veel makkelijker en begrijpelijker maakt.

Muziek leren via bladmuziek is dus geen beperking , het is een superkracht. Het maakt je onafhankelijk: jíj bepaalt wat je speelt, in welk tempo je leert en hoe ver je wilt gaan met plezier en vooruitgang.
Twijfel je nog of je noten moet leren lezen? Zie het niet als iets moeilijks of saais, maar als een sleutel. Een toegang tot alles wat muziek te bieden heeft. Noten lezen geeft je de vrijheid om te kiezen, te groeien en écht muziek te maken.
Dank je wel voor het lezen van deze blog! We hebben besproken hoe leuk het spelen op gehoor is, zeker als je snapt hoe muziek werkt, het improviseren van muziek of spelen over akkoorden is ook goed voor algehele muzikaliteit.
We kijken uit naar jouw ervaringen en gedachten over dit onderwerp. Heb je zelf ervaring met het spelen op gehoor Of heb je vragen of opmerkingen die je wilt delen? Aarzel niet om ze hieronder te plaatsen.
Wil je meer weten over dit onderwerp? lees dan onze blog over het lezen van noten en het spelen op gehoor.
Blijf muzikaal en tot in de volgende blog!